PROCEDURY POSTĘPOWANIA WOBEC UCZNIÓW ŁAMIĄCYCH STATUT SZKOŁY I NARUSZAJĄCYCH

PRAWA INNYCH

W LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM

IM. NOBLISTÓW POLSKICH W RYDUŁTOWACH

 

Podstawy prawne stosowanych procedur

 

1)Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich /Dz. U. z 1982 r. Nr 35 poz.228 z późn zm. (Dz. U. z 2016r. , poz. 1654, z 2017r. poz. 773)

2)2)Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz. U. Nr 35, poz.230 – tekst jednolity z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 144, poz. 1175, Dz. U. z 2015 r. poz. 1286, 1893, 1916. z p. zm./  Dz. U. z 2016r. poz. 487.

3)Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Dz.U. 2005 Nr 179 poz. 1485 Dz. U. z 2016 r. poz. 224, 437, Dz. U. z 14 kwietnia 2017r., poz. 783

4)Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz. U. Nr 30 poz. 179, z dnia 31 października 2016r., poz. 1782.

5)Ustawa z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty /Dz. U. z 1991 r. Nr 95, poz. 425 – tekst jednolity z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 31, poz. 206, Nr 56, poz. 458, Nr 157, poz. 1241, Dz. U. z 2015 r. poz. 2156 oraz z 2016 r. poz. 35, 64, 195, 668 i 1010 z p. zm./ , z 2017r., poz. 60, 949, 1292.

6)Rozporządzeniem MEN z dania 18 sierpnia 2015 r., poz 1249 w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii

7)Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. z późn. zm.

8)Kodek Rodzinny i Opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 r. z późn zm.

9)      Kodeks postępowania Cywilnego z 17 listopada 1964 r. z późn. zm.

10)  Ustawa Prawo oświatowe z dnia 14 grudnia 2016r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 59 i 949)

11)  Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji z dania 17 czerwca 1966r., Dz. U. z 2017r., poz. 1201, 1475, 1954.

Wstęp

 

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2003r. w sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych uzależnieniem, każda szkoła jest zobligowana do posiadania schematu postępowania, umożliwiającego sprawne oraz bezpieczne radzenie sobie w sytuacjach kryzysowych. W myśl tego dokumentu szkoły i placówki podejmują działania interwencyjne polegające na powiadomieniu rodziców i policji w sytuacjach kryzysowych, w szczególności, gdy dzieci i młodzież używają, posiadają lub rozprowadzają środki odurzające.

W różnych sytuacjach potrzebna jest współpraca z policją, sądem rodzinnym oraz lokalnymi instytucjami pomocowymi.

Usprawnieniem podejmowanych działań przez szkołę w sytuacjach zagrożenia uczniów przestępczością i demoralizacją może być opracowany w ramach Krajowego Programu Zapobiegania Niedostosowaniu Społecznemu i Przestępczości wśród Dzieci i Młodzieży moduł: "Procedury postępowania nauczycieli i metody współpracy szkoły z policją".

Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady postępowania policji z nieletnimi sprawcami czynów karalnych jest Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich.

Policja zgodnie z art. 37 ustawy, w wypadkach nie cierpiących zwłoki zbiera i utrwala dowody czynów karalnych, w razie potrzeby dokonuje ujęcia nieletniego, a także wykonuje czynności zlecone przez sędziego rodzinnego.

Dokumentem wewnętrznym uściślającym te zasady jest Zarządzenie nr 590 Komendanta Głównego Policji z dnia 24 października 2003 r. w sprawie metod i form wykonywania zadań przez policjantów w zakresie przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich.

Pozostałe akty prawne:

1.      Ustawa z dnia 24.04.1997 o przeciwdziałaniu narkomanii z późn. zm.

2.      Ustawa z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z późn. zm.

3.      Ustawa z dnia 06.04.1990 r. o policji z późn. zm.

 

Definicja zachowania agresywnego i przemocowego

 

W psychologii agresja oznacza „działanie skierowane przeciwko osobom lub przedmiotom, wywołującym  u jednostki niezadowolenie lub gniew”.

Agresja może występować w postaci fizycznej lub słownej, może przejawiać się w formie bezpośredniej – skierowanej na osobę lub rzecz wywołującą uczucie wrogości i w formie przemieszczonej – skierowanej na obiekt zastępczy.

Wśród naukowców zajmujących się zjawiskiem agresji nie ma zgodności na temat jej źródeł.

Do dziś nie został bowiem rozstrzygnięty spór o to, czy ma ona charakter wrodzony, czy nabyty.
Ch.N.Cofer i M.H. Appley wyróżniają cztery koncepcje dotyczące źródeł agresji. Według jednej z nich agresja jest instynktem. Druga ujmuje ją jako reakcję na frustrację, trzecia traktuje jako nabyty popęd, a czwarta uznaje zachowania agresywne jako wyuczone przez wzmacnianie.

Pojęć agresja i przemoc niejednokrotnie używa się zamiennie. Definicje przemocy zawierają trzy podstawowe kryteria: rodzaj zachowania, intencje i skutki.

 

Przemoc – to zachowania agresywne i jednocześnie destruktywne w stosunku do innej osoby lub grupy osób, /…/ w wyniku których inne osoby ponoszą uszczerbek na ciele lub w zakresie funkcji psychicznych.

Jest to bezpośrednie oddziaływanie jednego człowieka na drugiego w celu zmuszenia go, wbrew jego woli, do zmiany zachowań, zmiany systemu wartości bądź poglądów w jakiejś sprawie.

Działanie takie stwarza sytuacje zagrażające bezpieczeństwu fizycznemu lub psychicznemu.

Przemoc powstaje zwykle na podłożu emocjonalnym, ale czasem jest działaniem ściśle i dokładnie zaplanowanym zarówno pod kątem doboru ofiar, zastosowanych form przemocy, a także celów, które napastnik zamierza osiągnąć.

Według J. Mellibrudy przemoc jest zawsze intencjonalna, narusza prawa i dobra osobiste jednostki, zawsze powoduje szkody.

Przemoc ma tendencje do powtarzania się, jest często rozpaczliwym zagłuszeniem poczucia niemocy.
Za przemoc odpowiedzialny jest sprawca, bez względu na to, co zrobiła ofiara. Niektóre przejawy grożenia przemocą są w istocie aktami przemocy .

Czynniki ryzyka wystąpienia zachowań agresywnych i przemocowych mogą tkwić w środowisku rodzinnym, szkolnym lub w grupie rówieśniczej. Zachowania tego typu mogą być również generowane przez środki masowego komunikowania czy gry komputerowe albo wynikać z cech osobowych jednostki.

 

OGÓLNE  OBJAWY  I  SYGNAŁY  WSKAZUJACE  NA  STOSOWANIE  PRZEMOCY  WOBEC  DZIECKA

1. Wyróżnia się cztery podstawowe kategorie złego traktowania dziecka:
   1. stosowanie przemocy fizycznej;
   2. stosowanie przemocy psychicznej (emocjonalnej);
   3. wykorzystywanie seksualne;
   4. zaniedbywanie.
2. Dziecko doznające przemocy fizycznej:
   1. może mieć siniaki, oparzenia, opuchlizny na różnych częściach ciała i rany w różnych fazach gojenia się;
   2. może mieć rany twarzy i głowy, sińce pod oczami;
   3. może mieć złamania i zwichnięcia – powtarzające się;
   4. może być agresywne lub apatyczne;
   5. okazuje lęk przed nagłym dotknięciem (unik, skulenie się);
   6. unika kontaktów społecznych lub wdaje się w częste bójki z innymi dziećmi;
   7. często kłamie;
   8. może nadużywać substancji psychoaktywnych;
   9. może podejmować próby samobójcze;
   10. mogą występować zaburzenia jedzenia.
3. Dziecko doznające przemocy emocjonalnej:
   1. może mieć mimowolne ruchy mięśni – szczególnie twarzy;
   2. może mieć zaburzenia mowy (wynikające z napięcia nerwowego);
   3. może mieć dolegliwości psychosomatyczne (bóle brzucha, bóle głowy, mdłości);
   4. może przejawiać brak poczucia pewności siebie;
   5. może wykazywać zachowania destrukcyjne, wycofanie, depresję;
   6. może  okazywać nadmierne podporządkowanie się dorosłym;
   7. często kłamać, może wykazywać nieadekwatny lęk przed konsekwencjami różnych działań oraz lęk przed porażką.
4. Dziecko wykorzystywane seksualnie:
   1. może okazywać lęk przed określoną osobą lub określonymi miejscami;
   2. może objawiać nieuzasadniony lęk przed badaniami lekarskimi;
   3. jego rysunki mogą mieć tematykę seksualną;
   4. może wykazywać nadmierną pobudliwość seksualną (znajomość zachowań seksualnych oraz anatomii narządów płciowych);
   5. może objawiać zachowania destrukcyjne;
   6. może przejawiać zaburzenia emocjonalne.
5.  Dziecko zaniedbywane:
   1. może przejawiać zburzenia natury emocjonalnej i wychowawczej;
   2. może objawiać zaniedbania natury estetycznej;
   3. może mieć częste nieobecności szkole.

 

Pozostałe sformułowania i definicje:

 

Przez zachowanie agresywne rozumie się następujące zachowania:

• Celowe popychanie, kopanie
• Bójki;
• Stworzenie zagrożenia dla życia i zdrowia własnego i innych – posiadanie niebezpiecznych przedmiotów (środki pirotechniczne, łańcuchy, noże, zapalniczki, kije, itp.), używanie ognia na terenie szkoły, posiadanie niebezpiecznych substancji.
• Wulgarne zachowanie, lekceważący i arogancki stosunek do uczniów i pracowników szkoły.
• Nie respektowanie zarządzeń obowiązujących na terenie szkoły.
• Wymuszanie, zastraszanie, podżeganie do bójek, wyzywanie.
• Dewastowanie mienia szkolnego i cudzej własności, itp.

 

Przez zachowanie przemocowe rozumie się:

• Powtarzające się dręczenie psychiczne i fizyczne
• Ciągłe zastraszanie
• Zjawisko „fali”
• Powtarzające się pobicia, wyzywania, itp.

 

Przejawy demoralizacji:

• Uczeń będący pod wpływem  narkotyków, alkoholu lub innych środków odurzających,
• Wagary,
• Włuczegostwo,
• Fałszowanie dokumentacji szkolnej (pośrednie - kłamstwo, bezpośrednie -  dopisywanie ocen, pisanie usprawiedliwień lub zwolnień).

 

Mobbing:

• Agresja słowna,
• Naruszenie nietykalności osobistej,
• Naruszenie dóbr prywatnych,
• Kradzież,
• Uszkodzenie mienia,
• Używanie wulgarnego słownictwa,
• Brak kultury osobistej,
• Zachowania o charakterze seksualnym,
• Spoufalanie się z nauczycielem.

 

Niewydolność wychowawcza rodziny:

• Alkoholizm,
• Bezrobocie,
• Zła sytuacja materialna,
• Zaniedbanie,
• Przemoc fizyczna, psychiczna lub seksualna.

 

Zachowania niezgodne z wizerunkiem ucznia:

• Używanie wulgaryzmów,
• Niewłaściwy strój,
• Używanie telefonów komórkowych na lekcji,
• Niewłaściwe zachowanie na ternie szkoły.

 

Znęcanie się „Jest jedną z form przestępczości przeciwko rodzinie i opiece. Jego istota polega na zadawaniu osobie pokrzywdzonej cierpień o charakterze cielesnym, psychicznym, a najczęściej jednym i drugim jednocześnie. "Znęcanie się" nie jest stylem życia dwojga czy więcej osób w określonym środowisku społecznym, np. w rodzinie. Do uznania określonych zachowań sprawcy za przestępstwo znęcania się konieczne jest ustalenie, że jego uczynki wyraźnie podyktowane są wolą dręczenia ofiary. Cechuje je określona intensywność i dokuczliwość.”

 

Rozmowa z osobą będącą świadkiem zdarzenia (dyrektor, nauczyciel, pracownik obsługi, inna osoba dorosła przebywająca na terenie szkoły, zwracająca uwagę na niewłaściwe zachowanie ucznia)– rozmowa bezpośrednio po zaistniałym zachowaniu sprzecznym z przyjętymi zasadami. Rozmowa ma na celu przypomnienie panujących zasad i zwrócenie uwagi no to, że uczeń nie powinien w taki sposób postępować.

 

Rozmowa z wychowawcą klasy – następuje po zwróceniu uwagi na niewłaściwe zachowanie innego pracownika szkoły lub ucznia, który był świadkiem danego zdarzenia. Rozmowa ma na celu, podobnie jak wyżej, przypomnienie panujących zasad i zwrócenie uwagi no to, że uczeń nie powinien w taki sposób postępować. Wychowawca informuje ucznia, że jeśli dane zachowanie się powtórzy, zostaną wyciągnięte dalsze konsekwencje.

 

Rozmowa z dyrektorem szkoły – ma miejsce wówczas, gdy po rozmowie z wychowawcą klasy, uczeń nadal postępuje niewłaściwie. Dyrektor szkoły w rozmowie informuje o tym, że jeśli dane zachowanie się nadal powtórzy to zostaną wobec ucznia wyciągnięte dalsze konsekwencje.

 

Hejt - obraźliwy i zwykle agresywny komentarz internetowy, mówienie w sposób wrogi i agresywny na jakiś temat lub o jakiejś osobie. Hejt, w odróżnieniu od krytyki, nie ma na celu zmieniania czyjejś opinii ani czynienia świata lepszym. Hejt ma na celu wywoływanie negatywnych emocji a adresacie lub w publiczności.

• Chcę zranić człowieka, którego nie lubię, więc napiszę coś, co sprawi, że mu będzie przykro.
• Chcę sprawić, by inni ludzie nie lubili człowieka, którego nie lubię, więc napiszę coś, co sprawi, że będą mieli o nim złe zdanie. Może oni go teraz będą ranić.

 

Powodem nie lubienia adresata hejtu jest najczęściej

• zazdrość (dlatego hejt pojawia się razem z popularnością, urodą albo z sukcesem danej osoby) – „ja też chcę być taka piękna” / „ja też chcę miec tyle kasy” / „ja też chcę być popularny”
• własne kompleksy. „Nie lubię w sobie egocentryzmu, więc będę go piętnował u innych”, „nie podoba mi się mój mały biust, więc będę krytykować inne małe biusty”.
• niedojrzałość emocjonalna uniemożliwiająca stosowanie krytyki. Ten przypadek jest typowo dziecięcy: „uderzyłem go, bo nie chciał podzielić się ze mną zabawką / śmiał się ze mnie”. Dziecko nie potrafi jeszcze kontrolować swoich emocji, więc gdy czyjeś zachowanie mu się nie podoba, sięga po agresję. Nie wie, że może rozmawiać, że może wyrażać swoje uczucia, że może manipulować odbiorcą lub po prostu go olać. Umie tylko zaatakować.

 

Cyberbullying, lobbing elektroniczny - W Polsce cyberbullying (mobbing elektroniczny) ujmowane jest jako jeden z typów agresji pojawiającej się w Internecie, w której sprawcy jak i ofiary należą do grupy rówieśniczej. Jako agresję elektroniczną określa się wszelkie akty agresji, które pojawiają się z wykorzystaniem nowych technologii komunikacyjnych.

 

Wyróżnia się kilka typów tego typu działań agresywnych.

• agresja elektroniczna wobec słabszych (nie mogących samodzielnie się obronić)
• agresję elektroniczną wobec celebrytów (np. aktorów, piosenkarzy),
•  agresję elektroniczną wobec nieznajomych
• agresję elektroniczną uprzedzeniową (odwołać można się tu do mowy nienawiści, która skierowana może być wobec jednostki jak i grup reprezentujących pewne mniejszości, narody, orientacje seksualne)
• cyberbullying/ mobbing elektroniczny.

 

Niektóre cechy cyberprzemocy można wprost porównać do tych występujących w tradycyjnym bullyingu. Istnieją jednak specyficzne dla tego zjawiska wyznaczniki. Są to przede wszystkim aspekty wykorzystania najnowszych technologii w celu wyrządzenia innym szkody. Ważne jest, że nie występuje w tym przypadku bezpośredni kontakt ani z ofiarą, ani ze świadkami wyrządzającymi krzywdę. W związku z tym występuje większa anonimowość i „przyzwolenie” do szkodzenia innym. Dodatkowo, jak już wielokrotnie wspomniana cecha przemocy rówieśniczej: powtarzalność występuje nie tylko w związku z intencją sprawcy ale, co ważniejsze, z powodu specyfiki komunikacji w Internecie. Wielokrotna i spotęgowana wiktymizacja spowodowana jest łatwością dostępu do opublikowanych w sieci filmów lub zdjęć. Jako inna dość ważna, specyficzna różnica między przemocą w np. szkole, a w przestrzeni internetowej zachodzi w kwestii nierównowagi między stronami aktu. Używanie mediów społecznościowych nie wymaga ani siły fizycznej, ani odwagi w kontaktach bezpośrednich. Uniewrażliwia to sprawcę na emocjonalną reakcję drugiego człowieka. Podobnie dzieje się z kwestią intencjonalności, która rozprasza się między sprawcą, a odbiorcami przemocy, którzy jedynie przyglądają się i „klikają” powielając rozsyłane kwestie.

 

Bullying - Przez bullying rozumie się akt agresywnego, zamierzonego zachowania, które jest podejmowane w sposób powtarzalny, przez dłuższy czas, przez jednostkę lub grupę osób wobec ofiary, która nie jest w stanie się skutecznie bronić. W tej definicji kładzie się nacisk na intencjonalność tego zachowania, którego celem jest spowodowanie u ofiary fizycznego lub psychicznego uszczerbku. Ponadto, różnica między często spotykanymi wśród dzieci i młodzieży konfliktami, nieporozumieniami a bullyingiem polega również na powtarzalności (długotrwałości) i nierównowagą sił między ofiarą i sprawcą, który posiada przewagę np. pod względem siły fizycznej, wieku itp.

 

Sharp i Smith wymieniają następujące formy bullyingu zgodnie z typem i charakterystyką podejmowanych działań:

• bullying fizyczny (bicie, popychanie, szarpanie etc.
• bullying werbalny (szantażowanie, zastraszanie, obrażanie, wyzywanie etc.),
• bullying pośredni/relacyjny (stosowanie manipulacji społecznej jako środka a nie otwarte atakowanie ofiary: np. rozpowszechnianie plotek, izolowanie, wykluczanie z życia grupy etc.). Bullying fizyczny i werbalny można uznać za formy bezpośrednie, gdyż wymagają kontaktu “twarzą w twarz” między ofiara i sprawcą.

 

Stalking - uporczywe nękanie przyjmuje się prześladowanie, dokuczanie innej osobie, głuche lub obraźliwe telefony, niechciane SMS-y oraz e-maile, lub innego rodzaju nękanie w Internecie, śledzenie, obserwowanie, nachodzenie itp. Dotyczy również sytuacji podszywania się pod inną osobę na portalach, takich jak Facebook. Sprawca podlega karze do 3 lat pozbawienia wolności, jeżeli podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Odpowiedzialność przestępcy (stalkera) wzrasta, jeżeli pokrzywdzony targnie się na swoje życie. Wówczas sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 10.

Według kodeksu karnego - § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

 

Rozdział I

PROCEDURY POSTEPOWANIA W PRZYPADKU AGRESJI SŁOWNEJ

§ 1

1.      Reagowanie na każda zaistniałą sytuację

1) Etap pierwszy

a)      Rozmowa nauczyciela w celu wyjaśnienia powodu agresji (wyjaśnia nauczyciel - świadek zdarzenia).

b)      Wpisanie uwagi do dziennika.

c)      Powiadomienie wychowawcy klasy.

2. Etap drugi (w przypadku braku poprawy)

a)      Rozmowa w obecności wychowawcy (nauczyciel, świadek, uczeń/uczniowie). Istnieje również możliwość wezwania na rozmowę dzielnicowego.

b)      Powiadomienie rodziców.

c)      Skierowanie na rozmowę z pedagogiem szkolnym.

d)     Pisemne upomnienie ucznia – sporządzenie notatki służbowej.

3. Etap trzeci (eskalacja)

a)      Rozmowa z dyrektorem w obecności rodziców.

b)      Obniżenie oceny z zachowania.

c)      Rozmowa z odpowiednim organem, np. przedstawicielem policji lub innym.

Rozdział II

PROCEDURY POSTEPOWANIA W PRZYPADKU AGRESJI FIZYCZNEJ

§ 2

1.      Reagowanie na każda zaistniałą sytuację

 

1) Etap pierwszy

a)      Rozmowa nauczyciela z uczniem w celu wyjaśnienia powodu agresji (wyjaśnia nauczyciel – świadek zdarzenia).

b)      Wpisanie uwagi do dziennika.

c)      Powiadomienie wychowawcy klasy.

2) Etap drugi (brak poprawy)

a)      Rozmowa w obecności wychowawcy klasy (nauczyciel, świadek, uczeń/uczniowie). Istnieje również możliwość wezwania na rozmowę dzielnicowego.

b)     Powiadomienie rodziców.

c)      Skierowanie na rozmowę z pedagogie szkolnym.

d)     Pisemne upomnienie ucznia – sporządzenie notatki służbowej.

3) Etap trzeci (eskalacja)

a)      Rozmowa z dyrektorem w obecności rodziców.

b)      Podpisanie kontraktu: szkoła – uczeń – rodzice.

c)      Monitorowanie zachowania ucznia w szkole oraz sytuacji rodzinnej.

d)     Skierowanie do placówek specjalistycznych, np.: PPP.

e)      Jeżeli zostaną wyczerpane wszystkie środki zaradcze możliwe do wykorzystania przez szkołę sprawa zostaje przekazana policji.

Rozdział III

PROCEDURY POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU SAMOOKALECZANIA LUB INNYCH PRZEJAWÓW AUTOAGRESJI

§ 3

1.      Udzielenia pierwszej pomocy przedmedycznej.

2.      Wezwanie pielęgniarki, następnie lekarza.

3.      W przypadku próby samobójczej niezwłoczne powiadomienie Pogotowia Ratunkowego.

4.      Powiadomienie rodziców.

5.      W sytuacji, gdy uczeń przejawia zachowana agresywne odizolowanie go od reszty uczniów – uczeń pozostaje pod opieką nauczyciela lub pielęgniarki szkolnej.

6.      O fakcie próby samobójczej – powiadomienie dyrektora szkoły.

7.      Przeprowadzenie rozmowy z pedagogiem szkolnym.

8.      W przypadku próby samobójczej uczeń powinien być dowieziony na konsultację psychiatryczną.

Rozdział IV

PROCEDURY POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU PRZYŁAPANIA UCZNIA NA KRADZIEŻY

§ 4

1. Postępowanie wobec ucznia – sprawcy czynu karalnego lub przestępstwa

 

1)Niezwłoczne powiadomienie dyrektora szkoły.

2)Ustalenie okoliczności czynu i ewentualnych świadków zdarzenia.

3)Przekazanie sprawcy (o ile jest znany i przebywa na terenie szkoły) dyrektorowi szkoły, lub pedagogowi szkolnemu pod opiekę.

4)Powiadomienie rodziców ucznia-sprawcy.

5)Niezwłoczne powiadomienie policji w przypadku gdy sprawa jest poważna (rozbój, uszkodzenie ciała, itp.), lub sprawca nie jest uczniem szkoły i jego tożsamość nie jest nikomu znana.

6)Zabezpieczenie ewentualnych dowodów przestępstwa, lub przedmiotów pochodzących z przestępstwa i przekazanie ich policji (np. sprawca rozboju na terenie szkoły używa noża i uciekając porzuca go lub porzuca jakiś przedmiot pochodzący z kradzieży).

7)Wpisanie uwagi zgodnie z WO.

a)      W przypadku, gdy nauczyciel podejrzewa, że uczeń posiada przy sobie skradzioną rzecz powinien podjąć następujące kroki:

- Nauczyciel w obecności innej osoby (wychowawcy, dyrektora, pedagoga itd.) ma prawo żądać, aby uczeń przekazał mu tę rzecz, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni (we własnej odzieży), ewentualnie innych przedmiotów budzących podejrzenie co do ich związku z poszukiwana rzeczą Nauczyciel nie może samodzielnie dokonać przeszukania odzieży ani torby szkolnej ucznia – jest to czynność wyłącznie zastrzeżona dla Policji.

- O swoich spostrzeżeniach nauczyciel powiadamia dyrekcję szkoły.

- Powiadomienie o zaistniałym zdarzeniu rodziców/opiekunów prawnych ucznia.

- W przypadku, gdy uczeń na polecenie nauczyciela odmawia pokazania zawartości torby szkolnej, szkoła wzywa Policję, która po przeszukaniu rzeczy osobistych ucznia zabezpiecza znalezioną rzecz.

- Jeżeli uczeń wyda rzecz dobrowolnie, nauczyciel po odpowiednim jej zabezpieczeniu, zobowiązany jest bezzwłocznie przekazać ją dyrektorowi/Policji.

- Z zaistniałego zdarzenia nauczyciel sporządza notatkę służbową.

- Uczeń zostaje ukarany obniżeniem zachowania zgodnie z WO.

Rozdział V

PROCEDURY POSTEPOWANIA W PRZYPADKU, GDY UCZEŃ ZAŻYWA ALKOHOL NA TERENIE SZKOŁY

§ 5

 

1. Spożywanie alkoholu na terenie szkoły przez ucznia, który nie ukończył 17 r. ż. Stanowi wykroczenie z art. 43 ust 1 Ustawy z dnia 26.10.1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W związku z tym, dyrektor szkoły jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym fakcie Policję.

2. W przypadku, gdy uczeń używa alkoholu, nauczyciel powinien podjąć następujące kroki:

 

1)Powiadomienie wychowawcy klasy oraz kuratora – w przypadku, gdy uczeń jest objęty kuratelą.

2)Wychowawca informuje o fakcie pedagoga/psychologa szkolnego i dyrektora szkoły. 

3)Odizolowanie ucznia od reszty klasy, wezwanie pielęgniarki szkolnej, wezwanie lekarza, zawiadomienie rodziców/opiekunów prawnych.

4)Wyznaczenie terminu rozmowy w celu wyjaśnienia okoliczności oraz przyczyn takiego zachowania ucznia z zespołem (wychowawca klasy, pedagog szkolny, dyrektor szkoły).

5)Uczeń otrzymuje obniżenie oceny z zachowania oraz przygotowuje prezentacje multimedialną z zakresu profilaktyki lub gazetkę ścienną.

6)Uczeń przyłapany kolejny raz otrzymuje ocenę najniższą z zachowania oraz przygotowuje prelekcję z zakresu profilaktyki.

7)Jeżeli uczeń, który nie ukończył 17 r.ż wykazuje przejawy demoralizacji, dyrektor szkoły może zwrócić się z prośbą do Sądu Rodzinnego i Nieletnich o wydanie zarządzenia (KRiO art. 109), jeśli zaś uczeń ukończył 17 r.ż. dyrektor szkoły zawiadamia Policję.

8)Na każdym etapie postępowania możliwe jest włączenie jako jednostkę wspierającą dzielnicowego.

 

Rozdział VI

 

PROCEDURY POSTEPOWANIA W PRZYPADKU GDY PODEJRZEWA SIĘ, ŻE UCZEŃ ZNAJDUJE SIĘ POD WPŁYWEM NARKOTYKÓW, BĄDŹ POSIADA NARKOTYKI

§ 6

 

1.Nauczyciel powiadamia wychowawcę klasy, pedagoga szkolnego oraz dyrektora szkoły.

2.Odizolowuje ucznia od reszty klasy, wezwanie lekarza w celu stwierdzenia stanu trzeźwości lub odurzenia, ewentualnie udzielenia pomocy medycznej.

3.Zawiadomienie rodziców/opiekunów prawnych, których zobowiązuje do niezwłocznego odebrania ucznia ze szkoły. Gdy rodzice/opiekunowie odmówią odebrania dziecka, o pozostaniu ucznia w szkole, czy przewiezieniu do placówki służby zdrowia, albo przekazaniu go do dyspozycji funkcjonariuszom policji - decyduje lekarz, po ustaleniu aktualnego stanu zdrowia ucznia i w porozumieniu z dyrektorem szkoły/placówki.

4.Dyrektor szkoły zawiadamia najbliższą jednostkę policji (policja ma prawo przeszukać rzeczy osobiste ucznia).

5.W przypadku stwierdzenia stanu nietrzeźwości policja ma możliwość przewiezienia ucznia do izby wytrzeźwień, albo do policyjnych pomieszczeń dla osób zatrzymanych - na czas niezbędny do wytrzeźwienia (maksymalnie do 24 godzin). O fakcie umieszczenia zawiadamia się rodziców/opiekunów oraz sąd rodzinny jeśli uczeń nie ukończył 18 lat.

6.Jeżeli powtarzają się przypadki, w których uczeń (powyżej 17 r.ż.) znajduje się pod wpływem alkoholu lub narkotyków na terenie szkoły, to dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomienia o tym policji (specjalisty ds. nieletnich) lub sąd rodzinny (poniżej 17 r.ż. o wydanie zarządzenia).

7.Spożywanie alkoholu na terenie szkoły przez ucznia, który ukończył 17 lat, stanowi wykroczenie z art. 431 ust. 1 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Należy o tym fakcie powiadomić policję. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji tej instytucji.

8.Poinformowanie rodziców ucznia/opiekunów prawnych o ośrodkach leczenia uzależnień.

9.Uczeń zostaje ukarany obniżeniem zachowania.

Rozdział VII

PROCEDURY POSTEPOWANIA W PRZYPADKU ZACHOWANIA UNIEMOŻLIWIAJĄCEGO PROWADZENIE LEKCJI

§ 7

 

1.Zwrócenie uwagi uczniowi.

2.Wpisanie w dzienniku uwagi.

3.Powiadomienie wychowawcy klasy, pedagoga szkolnego.

4.Powiadomienie rodziców/prawnych opiekunów.

5.Obniżenie zachowania.

6.W przypadku powtarzającej się sytuacji spotkanie ucznia i rodziców, sporządzenie kontraktu. Na tym etapie działania, możliwe jest również zaproszenie na rozmowę z uczniem dzielnicowego.

7.Powiadomienie dyrektora szkoły .

8.Nagana dyrektora szkoły.

 

Rozdział VIII

 

POSTEPOWANIE W SYTUACJI STWIERDZENIA DEWASTACJI MIENIA SZKOLNEGO I CUDZEJ WŁASNOŚCI

§ 8

 

1.Interwencja– powstrzymanie sprawców.

2.W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy/sprawców, rozmowa z wszystkimi osobami mogącymi się znajdować w miejscu zdarzenia, podjęcie czynności mających na celu ustalenie sprawcy/sprawców.

3.Wezwanie rodziców.

4.W przypadku dużej szkody obligatoryjne wezwanie policji.

5.Wszczęcie procedur prawnych mających na celu wyciągnięcie konsekwencji materialnych wobec rodziców sprawców lub odpracowanie szkody.

6.Wpisanie uwagi w dzienniku, obniżenie oceny z zachowania następnie pisemne upomnienie.

 

Rozdział IX

 

POSTEPOWANIE W PRZYPADKU STWIERDZENIA PALENIA TYTONIU PRZEZ UCZNIA

 

§ 9

 

1.Zgłoszenie faktu wychowawcy klasy, pedagogowi szkolnemu.

2.Wychowawca powiadamia o fakcie rodziców/prawnych opiekunów ucznia oraz dyrekcję.

3.Rozmowa dyscyplinująca i profilaktyczna – powiadomienie ucznia w obecności rodziców o konsekwencjach zdrowotnych i prawnych palenia przez osoby niepełnoletnie.

4.Udzielenie upomnienia i odpowiedni zapis w dzienniku.

 

Rozdział X

 

POSTEPOWANIE W SYTUACJI NIEUZASADNIONEJ NIEOBECNOŚCI UCZNIA

NA ZAJĘCIACH LEKCYJNYCH (WAGARY)

 § 10

 

1.Uczeń ma obowiązek dostarczenia usprawiedliwienia nieobecności w terminie ustalonym w Statucie (7 dni od powrotu do szkoły), po tym czasie nieobecności nie zostaną usprawiedliwione.

2.Uczeń może być zwolniony z lekcji przez wychowawcę klasy lub nauczyciela uczącego na podstawie pisemnej prośby rodziców.

3.W przypadku nieusprawiedliwionej nieobecności ucznia, wychowawca telefoniczne powiadamia rodziców/prawnych opiekunów ucznia o nieobecności – ustalenie przyczyny nieobecności.

4.W przypadku zdiagnozowania wagarów ucznia wychowawca przeprowadza rozmowę z uczniem, informuje o konsekwencjach, jeśli dany czyn będzie się powtarzał.

5.Wychowawca informuje pedagoga szkolnego – rozmowa z uczniem w celu wyjaśnienia nieobecności.

6.Obniżenie oceny z zachowania.

7.Udzielenie upomnienia lub nagany oraz sporządzenie odpowiedniego zapisu w dzienniku uwag.

8.W przypadku braku informacji ze strony rodziców o nieobecności ucznia dłuższej niż tydzień wychowawca zobowiązany jest do kontaktu z rodzicami ucznia i ustalenia przyczyny nieobecności.

9.W przypadku, gdy niemożliwe jest nawiązanie telefonicznego kontaktu z rodzicami ucznia – po dwóch tygodniach nieobecności dyrektor szkoły wysyła pisemne zawiadomienia do rodziców/prawnych opiekunów o absencji ucznia i nierealizowaniu przez niego obowiązku nauki. Po dalszym braku kontaktu z rodzicami/prawnymi opiekunami ucznia po 14 dniach od wysłania pisma, dyrektor szkoły ma prawo zlecić właściwemu organowi – Komendzie Policji lub Sądowi Rejonowemu Wydział ds. Nieletnich o wgląd w sytuację rodzinną.

10.Niesklasyfikowanie z danego przedmiotu, jeżeli nieobecności nieusprawiedliwione wynoszą powyżej 50%

11.W przypadku dalszego braku reakcji prawnych opiekunów/rodziców ucznia lub frekwencji poniżej 50% nieobecności w danym miesiącu, (zgodnie z Ustawą o Systemie Oświaty) wszczęcie postępowania administracyjnego i administracyjna egzekucja realizacji obowiązku szkolnego przez organ prowadzący lub Urząd Miasta w miejscu zamieszkania ucznia o niezrealizowaniu obowiązku nauki. Względem ucznia poniżej 16. roku życia dyrektor szkoły może przekazać sprawę o wszczęcia postępowania egzekwującego realizację obowiązku nauki do Sądu Rodzinnego wydz. dla nieletnich.

12.Do dnia 10 każdego miesiąca wychowawcy dostarczają pedagogowi szkolnemu informacje o problemach oraz niskiej frekwencji poszczególnych uczniów załącznikami zawartymi w procedurach udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej.

13.Skreślenie z listy uczniów następuje  wg procedur określonych w  Statucie Szkoły.

14.Dalsze postępowanie leży w gestii organu prowadzącego jako wierzyciela obowiązku nauki wypełnianego przez młodzież między 16 a 18 r.ż.

 

Rozdział XI

PROCEDURY POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU NAGŁEGO ZACHOROWANIA LUB WYPADKU NA TERENIE SZKOŁY

§ 11

 

1.Powiadomienie higienistki szkolnej.

2.Udzielenie pierwszej pomocy przez osoby przeszkolone oraz do tego wyznaczone w zależności od potrzeb (np. unieruchomienie kończyny, założenie opaski uciskowej, sztuczne oddychanie).

3.Wezwanie lekarza lub karetki pogotowia (w zależności od potrzeby).

4.Zawiadomienie rodziców o wypadku.

5.Obserwacja poszkodowanego do momentu przyjazdu karetki pogotowia.

6.Poinformowanie dyrektora szkoły o zaistniałym wypadku.

7.Dalsze postępowanie prowadzi dyrektor szkoły zgodnie z wytycznymi Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach.

 

 

Rozdział XII

 

PROCEDURY POSTEPOWANIA W PRZYPADKU SAMOWOLNEGO OPUSZCZENIA TERENU SZKOŁY PRZEZ UCZNIA

§ 12

 

1.Zgłoszenie faktu wychowawcy klasy.

2.Powiadomienie rodziców.

3.Przeprowadzenie rozmowy z uczniem (pedagog szkolny, wychowawca klasy).

4.Obniżenie oceny ze sprawowania do najniższej.

5.Nieobecności pozostaje nieusprawiedliwiona.

6.Jeżeli sytuacja się powtórzy uczeń otrzymuje obniżenie zachowania oraz uczestniczenie w rozmowie pedagoga z możliwością zaproszenia na rozmowę dzielnicowego.

 

Rozdział XIII

PROCEDURY POSTĘPOWANIA WOBEC UCZNIA – SPRAWCY CZYNU KARALNEGO

§ 13

 

1.Nauczyciel niezwłocznie powiadamia dyrektora szkoły i przekazuje sprawcę  pedagogowi szkolnemu pod opiekę. Informuje wychowawcę ucznia o zaistniałej sytuacji.

2.Dyrektor szkoły niezwłocznie powiadamia rodziców (prawnych opiekunów) sprawcy, wzywa do przyjścia do szkoły.

3.Dyrektor szkoły natychmiast powiadamia policję w razie zaistnienia poważnego czynu (rozbój, uszkodzenie ciała) lub gdy sprawca nie jest uczniem szkoły i jego tożsamość nie jest nikomu znana.

4.Nauczyciel zabezpiecza ewentualne dowody przestępstwa lub przedmioty pochodzące
z przestępstwa i przekazuje je dyrektorowi szkoły, który z kolei przekazuje je policji.
 

§ 14

 

1. W każdym przypadku popełnienia czynu karalnego przez ucznia, który nie ukończył 17 lat należy zawiadomić policję lub sąd rodzinny, a w przypadku popełnienia przestępstwa przez ucznia, który ukończył 17 rok życia prokuratora lub policję.

§ 15

1. Obowiązki osób i instytucji wynikające z Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich.

1) Art. 4 §1

„Każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji nieletniego, w szczególności naruszenie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawianie nierządu, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych ma społeczny obowiązek odpowiedniego przeciwdziałania temu, a przede wszystkim zawiadomienia o tym rodziców lub opiekuna nieletniego właściwego organu, szkoły, sądu rodzinnego, policji lub innego”

2) Art. 4 §2

„ Każdy, kto dowiedziawszy się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub policję”

 

3) Art. 4 §3

„Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swoją działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję oraz przedsięwzięć czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów popełnienia czynu”.

2. Odpowiedzialność karna nieletnich, zgodnie z przepisami kodeksu karnego, które w pewnych wyjątkowych wypadkach przewidują możliwość zastosowania do nieletniego ogólnych zasad odpowiedzialności karnej, oraz ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich która m.in. reguluje postępowanie wobec nieletniego dopuszczającego się czynu zabronionego, a która zasadniczo ma na celu przeciwdziałanie wszelkim przejawom demoralizacji i przestępczości nieletnich.

1) W zależności od wieku sytuacja nieletnich (co przekłada się na zastosowane wobec nich środki wychowawcze) jest różna w zależności od ich wieku. Gdy:

a)nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 lat – sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich;

b)nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia – co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jednak jeżeli nieletni ukończył 15 lat i dopuścił się:

- zamachu na życie Prezydenta (art. 134),

- zabójstwa człowieka (art. 148 § 1-3),

- spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu (art. 156 § 1 lub 3),

- spowodował zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, np. pożar (art. 163 § 1 lub 3),

- dopuścił się piractwa ("klasycznego" nie komputerowego) (art. 166),

- katastrofy w ruchu lądowym (art. 173 § 1 lub 3),

- zgwałcenia zbiorowego (art. 197 § 3),

- wzięcia zakładnika (art. 252 § 1 lub 2) lub rozboju (art. 280)

3. Sprawca dopuszcza się czynu zabronionego między 17 a 18 rokiem życia – wówczas co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego; wyjątkowo jednak sąd zastosuje zamiast kary środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.

 

4. Osoby do 13 roku życia - BRAK ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ PRZED SĄDEM, W PRZYPADKU DEMORALIZACJI LUB POPEŁNIENIA CZYNU NIEZGODNEGO Z PRAWEM - POSTĘPOWANIE OPIEKUŃCZE

 

5. Osoby w wieku od 13 do 17 roku życia- ODPOWIADAJĄ PRZED SĄDEM RODZINNYM I NIELETNICH ZA POPEŁNIENIE CZYNU KARALNEGO

 

6. Osoby w wieku do 18 roku życia - ODPOWIADAJĄ PRZED SĄDEM RODZINNYM I NIELETNICH W ZAKRESIE ZAPOBIEGANIA I ZWALCZANIA DEMORALIZACJI
 

7. Nieletni

1) osoba, która nie ukończyła 18 lat, a przejawia zachowania świadczące o demoralizacji
2) osoba, która ukończyła 13 lat, a nie ukończyła lat 17 i dopuściła się popełnienia czynu karalnego
3) osoba, która nie ukończyła 21 roku życia i względem której zostały orzeczone środki wychowawcze lub poprawcze

 § 16

 

1. Naruszenie zasad współżycia społecznego.

1. Naruszenie zasad ogólnie przyjętych w szkole, np. (statutu, regulaminu, kodeksu)
2. Naruszenie godności, ubliżanie
3. Wyszydzanie, obrażanie poprzez np.: Internet, sms-y itp.

 

2. Zgodnie z przepisami Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w Polsce karane jest:

 

1. posiadanie każdej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych (art. 48)
2. wprowadzanie do obrotu środków odurzających (art. 43)
3. udzielanie innej osobie, ułatwianie lub umożliwianie ich użycia oraz nakłanianie do użycia (art. 45 i 46)
4. wytwarzanie i przetwarzanie środków odurzających (art. 40)

 

a) Art. 62.1.Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii mówi "Kto, wbrew przepisom ustawy posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3."

b) Art. 59.1. mówi "Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega każe pozbawienia wolności od roku do lat 10"

c) Art. 59.2.

"Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej małoletniemu, ułatwia użycie albo nakłania go do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3"

d) Art.15. 1. Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Zabrania się sprzedaży i podawania napojów alkoholowych mówi:

- osobom, których zachowanie wskazuje, że znajduje się w stanie nietrzeźwości,

- osobom do lat 18,

- na kredyt lub pod zastaw

e) art. 208 kk mówi "Kto rozpija małoletniego, dostarczając mu napoju alkoholowego, ułatwiając jego spożycie lub nakłaniając go do spożycia takiego napoju podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2."
 

§ 17

 

1.Demoralizacja jest to zespół różnych negatywnych zachowań manifestowanych przez nieletnich występujących systematycznie i mających utrwalony charakter.

 

2.Czyn zabroniony przez ustawę jako przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo wykroczenie określone w art.51, 69,74,76,85,87,119,122,124,133143 KW

 

3.Czyny karalne ścigane z urzędu:

 

1)Wymuszenia rozbójnicze

2)Rozboje

3)Kradzieże rozbójnicze

4)Kradzieże

5)Kradzieże z włamaniem

6)Bójki i pobicia

7)Rozpijanie małoletniego (dostarczanie alkoholu, ułatwianie spożycia, nakłanianie do spożycia)

8)Posiadanie, udzielanie, nielegalny obrót i nakłanianie do używania narkotyków

9)Posiadanie niebezpiecznych narzędzi i przedmiotów stanowiących zagrożenie i mogących służyć do przestępstwa.

 

4. Czyny karalne:

1)Zakłócenie porządku publicznego

2)Niszczenie i uszkadzanie znaków umieszczonych przez organy państwowe

3)Uszkodzenie znaków lub urządzeń zapobiegających niebezpieczeństwu

4)Rzucanie kamieniami w pojazd będący w ruchu

5)Samowolna zmiana znaków lub sygnałów drogowych

6)Prowadzenie pojazdu po użyciu alkoholu

7)Kradzież lub przywłaszczenie mienia, paserstwo, uszkodzenie mienia o wartości do 250 zł.

8)Spekulacja biletami wstępu

9)Utrudnienie korzystania z urządzeń przeznaczonych do użytku publicznego

Popełnienie przez nieletniego innego wykroczenia niż wyżej wymienione należy określić, jako zachowanie świadczące o jego demoralizacji, co uzasadnia wszczęcie i prowadzenie postępowania w trybie opiekuńczo – wychowawczym ( art.44 – 46 u.p.n. )

 

5. Czyny ścigane na wniosek osoby pokrzywdzonej:

 

1)groźby karalne

2)naruszenie nietykalności cielesnej (poprzez uderzenie innej osoby, kopanie, popchnięcie, przewrócenie, pociągnięcie za włosy, plucie).

 

 

Rozdział XIV

 

PROCEDURY POSTĘPOWANIA WOBEC UCZNIA – OFIARY CZYNU KARALNEGO

§18

 

1.Nauczyciel udziela poszkodowanemu pierwszej pomocy - zapewnia pomoc higienistki szkolnej (jeżeli jest na terenie szkoły), wzywa lekarza, jeśli ofiara doznała poważniejszych obrażeń.

2.Niezwłoczne powiadamia dyrektora szkoły, pedagoga, wychowawcę.

3.Dyrektor szkoły informuje o zdarzeniu rodziców ucznia.

4.Dyrektor szkoły niezwłocznie powiadamia policję w przypadku, kiedy istnieje konieczność profesjonalnego zabezpieczenia śladów przestępstwa, ustalenie okoliczności i ewentualnych świadków zdarzenia.

5.Wskazanie rodzicom (prawnym opiekunom ucznia) właściwego ośrodka, instytucji do udzielenia dalszej pomocy.

 

Rozdział XV

METODY WSPÓŁPRACY Z POLICJĄ

§ 19

 

1. W ramach długofalowej pracy profilaktyczno – wychowawczej szkoła i policja utrzymują stałą, bieżącą współpracę w zakresie profilaktyki zagrożeń.

 

2.Koordynatorami współpracy powinni być: pedagog/psycholog szkolny oraz specjalista ds. nieletnich i patologii właściwej jednostki policji.

3.Do współpracy ze szkołą zobowiązany jest także dzielnicowy, w rejonie którego znajduje się szkoła/placówka.

4.Pracownicy szkoły wyznaczeni do współpracy z policją, specjaliści ds. nieletnich i patologii oraz dzielnicowi powinni wspólnie ustalić wzajemnie zasady kontaktu, by móc na bieżąco wymieniać informacje i rozwiązywać problemy związane z bezpieczeństwem i dobrem uczniów.

 

§ 20

 

1. W ramach współpracy policji ze szkołą organizuje się:

 

1)spotkania pedagogów szkolnych, nauczycieli, dyrektorów szkół z zaproszonymi specjalistami ds. nieletnich i patologii, podejmujące tematykę zagrożeń przestępczością oraz demoralizacją dzieci i młodzieży w środowisku lokalnym,

2)spotkania tematyczne młodzieży szkolnej z udziałem policjantów m.in. na temat odpowiedzialności nieletnich za popełniane czyny karalne, prawnych aspektów narkomanii, wychowania w trzeźwości itp. oraz z młodszymi uczniami, na temat zasad bezpieczeństwa, zachowań ryzykownych oraz sposobów unikania zagrożeń,

3)informowanie policji o zdarzeniach na terenie szkoły wypełniających znamiona przestępstwa, stanowiących zagrożenie dla życia i zdrowia uczniów oraz przejawach demoralizacji dzieci i młodzieży,

4)udzielanie przez policję pomocy szkole w rozwiązywaniu trudnych, mogących mieć podłoże przestępcze problemów, które zaistniały na terenie szkoły,

5)wspólny - szkoły i policji - udział w lokalnych programach profilaktycznych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom oraz zapobieganiem demoralizacji i przestępczości nieletnich.

 

2. Policja powinna być wzywana do szkoły w sytuacjach, o których mowa w „Procedurach (...)" albo, gdy wyczerpane zostaną środki możliwe do zastosowania przez szkołę w określonej sytuacji, w których obecność policji jest konieczna. Każda, dotycząca uczniów wizyta policjanta w szkole, powinna być wcześniej zasygnalizowana dyrektorowi, lub uzgodniona z innym pracownikiem szkoły.

 

Rozdział XVI

 

METODY WSPÓŁPRACY Z SĄDEM REJONOWYM WYDZIAŁ III RODZINNY I NIELETNICH

§ 21

 

1.Jeżeli uczeń poniżej 17 r.ż. wykazuje przejawy demoralizacji lub jest zagrożony demoralizacją lub dopuścił się czynu karalnego, dyrektor szkoły może zwrócić się z pismem do Sądu Rejonowego wydział Rodzinny i Nieletnich o wydania zarządzenia (zgodnie z KRiO art. 109).

 

2.Jeśli uczeń powyżej 17 r.ż. popełni ł przestępstwo, dyrektor szkoły ma obowiązek zawiadomić o tym fakcie Policję.

 

3.Jeśli uczeń, który ukończył 18 r.ż. dopuścił się przestępstwa, dyrektor szkoły ma obowiązek zawiadomić o tym fakcie Policję. Wyjątek stanowi uczeń, który ukończył 18 r.ż. lecz popełnił czyn karalny lub wykazywał przejawy demoralizacji prze ukończeniem 17 r.ż., wtedy należy zawiadomić o tym fakcie SRWRiN.

 

4.Dyrektor szkoły może wystąpić z zawiadomieniem do SR wydział RiN każdorazowo, gdy stwierdzi, iż dobro dziecka jest zagrożone lub brak współpracy z rodzicami/prawnymi opiekunami (art. 572 & 1 KPC „Każdy, komu znane jest zdarzenie uzasadniające wszczęcie postępowania z urzędu, obowiązany jest zawiadomić o nim sąd opiekuńczy. & 2 Obowiązek wymieniony w & 1 ciąży przede wszystkim na (…) placówkach oświatowych (…)”).

 

5.Sędzia rodziny może przekazać sprawę nieletniego szkole jeżeli uzna, że środki oddziaływania wychowawczego, jakimi dysponuje szkoła są dostateczne (Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich art. 42 & 4).

 

6.W wyżej wymienionych sytuacjach wychowawca klasy lub pedagog szkolny ma prawo skontaktować się z Zespołem Kuratorskim lub Komendą Policji w celu jednorazowego pouczenia.

 

7.Wszelkie interwencje pedagog – wychowawca zostają odnotowane w dokumentacji pedagoga szkolnego lub w formie sporządzonych notatek służbowych.

 

8.W każdej z wymienionych sytuacji uczeń powinien otrzymać uwagę do zeszytu uwag.

 

9.  Dyrektor szkoły ma prawo poprosić właściwy organ  – Zespół Kuratorski lub Komendę Policji –o  sprawdzenie sytuacji ucznia poza szkołą.

§ 22

 

1. Zgodnie z przepisami ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii - w Polsce karalne jest:

 

1. posiadanie każdej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych;
2. wprowadzanie do obrotu środków odurzających;
3. udzielanie innej osobie, ułatwianie lub umożliwianie ich użycia oraz nakłanianie do użycia;
4. wytwarzanie i przetwarzanie środków odurzających.

 

1. Każde z wymienionych zachowań jest czynem karalnym w rozumieniu przepisów ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, jeśli sprawcą jest uczeń, który ukończył 13 lat a nie ukończył 17 lat.

 

3. Jeżeli przestępstwo ma miejsce na terenie szkoły, należy wezwać policję.

 

4. W każdym przypadku popełnienia czynu karalnego przez ucznia, który nie ukończył 17 lat należy zawiadomić policję lub sąd rodzinny, a w przypadku popełnienia przestępstwa przez ucznia, który ukończył 17 rok życia prokuratora lub policję (art. 4 Upn i art. 304 Kpk)

 

5. W przypadku znalezienia na terenie szkoły broni, materiałów wybuchowych, innych niebezpiecznych substancji lub przedmiotów, należy zapewnić bezpieczeństwo przebywającym na terenie szkoły osobom, uniemożliwić dostęp osób postronnych do tych przedmiotów i wezwać policję - tel.2296997 lub 112.

 

6. O obowiązujących procedurach w sytuacjach zagrożenia szkoła informuje rodziców na spotkaniach z rodzicami. Powyższe procedury są dostępne w pokoju nauczycielskim szkoły oraz publikowane są w serwisie internetowym szkoły.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.